* اعتماد به نفس رفتاری
* اعتماد به نفس احساسی ، عاطفی
* اعتماد به نفس روحی و معنوی

به منظور ان که اقتدار شخصی لازم را به دست آورده و رضایت و غنایی که استحقاقش را دارید تجربه کنید ، به هر سه نوع اعتماد به نفس نیاز دارید .

- اعتماد به نفس رفتاری ، به معنای قابلیت و توانایی در عمل کردن و انجام دادن کارهاست . از کارهای ساده گرفته تا کارهای سخت همانند جامه عمل پوشاندن به رویاهایتان . این همان نوع از  اعتماد به نفس است که مورد نظر اغلب ماست .

-- اعتماد به نفس احساسی و عاطفی به معنای توانایی در تسلط و به کنترل در آوردن دنیای احساس و عواطف شماست .این که بدانید چه احساساتی دارید ، معنای ان ها را بفهمید و بتوانید انتخابهای احساسی درست بکنید و ازخود در مقابل درد و رنج روحی و لطمه ها و صد مه های عاطفی محافظت کنید و بدانید چگونه روابطی صمیمی ، سالم و مانگار خلق نمایید .

-- سومین نوع از اعتماد به نفس که مهم ترین انها می باشد ، اعتماد به نفس روحی و معنوی است . این نوع از اعتماد به نفس همانا اعتماد و ایمان شما به جهان هستی و کل آفرینش و موجودات است . این ایمان روحی که زندگی ، هدف و نهایتی مثبت را در پی خواهد داشت و شما به خاطر هدفی این جا هستید و زندگی 70 - 80 - 90 ساله تان بر روی این کره خاکی هدف و مقصودی را دنبال می کند .

اعتماد به نفس آن است که باور داشته باشید می توانید و توانایی ان را دارید که تمام توانتان را به کار بگیرید و شرایط و اوضاع زندگی را آن گونه که مطلوب و دلخواه شماست تغییر دهید

"عزت نفس" یک منبع انرژی است . یک چتر وسیعی است که" اعتماد به نفس " زیر سایه آن است . اعتماد به نفس یعنی دیدن خود به عنوان فردی توانا با کفایت دوست داشتنی و منحصر به فرد .

کفایت یعنی توانایی که درحد کافی و تسلط بر امور باشد .
منحصر به فرد یعنی با توجه و در نظر گرفتن تفاوتها ی فردی .
به تعبیر دیگر اعتماد به نفس یعنی ان احساس و شناختی که از توانایی ها و محدودیت های بیرونی و درونی خود دارید .بنا براین وقتی که اعتماد به نفس و خود باوری خود را بر اساس آن که و آن چه به راستی هستید و نه بر اساس موفقیت ها و دست یا بی ها یا شکست ها و ناکامی های خود بنا می کنید چیزی را در خود خلق می نمایید که هیچ کس و هیچ چیز یارای گرفتنش را از شما نخواهد داشت . حال با توجه به مفاهیم بالا می توان گفت که اعتماد به نفس واقعی همواره در درون خود شما تولید می شود نه از بیرون . اعتماد به نفس واقعی زاییده ی تعهد شما به خودتان است . این تعهد که هر ان چه لازم باشد انجام خواهید داد تا به خواسته ها و نیازهایتان برسید .
اعتماد به نفس باور شخصی شماست نسبت به روح خودتان به عنوان یک انسان .
اعتماد به نفس حقیقت این نیست که نترسیم . بلکه ان است که بدانید و مطمئن باشید با این که می ترسید اما بی گمان دست به عمل خواهید زد .

تأثیر نظم بر زندگی انسان انکارناپذیر است. مسلم است جوانی که به امید موفقیت تلاش می‏کند، بدون توجه کافی به این عامل مهم، ره به جایی نخواهد برد. برنامه‏ریزی برای زندگی، حرکتی باارزش است که نظم در کارها و رفتار را در پی دارد. اسلام و پیشوایان دین نیز به آن تأکید کرده‏اند. امام علی علیه‏السلام در آخرین لحظه‏های زندگی، پیروان خود را به دو امر مهم و حیاتی سفارش فرمود: «أوصِیکُمْ بِتَقَوی اللّه‏ِ و نَظمِ اَمرِکُمْ؛ شما را به پرهیزکاری و نظم در کارها سفارش می‏کنم».

امام خمینی رحمه‏الله نمونه برجسته وقت‏شناسی و نظم و برنامه‏ریزی بود، به گونه‏ای که ایشان در نجف اشرف وقتی به زیارت حرم حضرت امیرمؤمنان علی علیه‏السلام مشرف می‏شد، مردم ساعت خود را با ورود وی به حرم تنظیم می‏کردند.

بوفون، درباره اهمیت نظم و ترتیب می‏گوید: «استعداد و هوش، اگر با نظم و ترتیب همراه نشود، سه چهارم نیرو و اثر خود را از دست می‏دهد».

ساموئل اسمایلز، نویسنده مشهور انگلیسی، درباره ارزش وقت می‏گوید:

مردان کاری، وقت را چون مال دانسته‏اند، ولی در حقیقت، وقت بهتر از مال، بلکه بهتر از علم و تندرستی است؛ چه آنکه اگر هر یک از اینها از دست برود، تحصیلش ممکن است، ولی اگر وقت گذشت، به دست آوردن آن محال است. مخفی نماند که وقت، هنگامی گران و عزیز است که منشاء کارهای خوب باشد. یکی از فواید وقت‏شناسی این است که انسان را از ارتکاب افعال قبیح باز می‏دارد. همیشه مردمان وقت‏نشناس و بی‏کاره منشاء شرارتند. دانستن قیمت وقت، انسان را به حفظ وقت مجبور می‏کند. هیچ چیزی مانند وقت‏شناسی اعتماد مردم را به انسان زیاد نمی‏کند، زیرا کسی که به محافظت وقت اعتنایی ندارد، قیمت آن را نمی‏داند، در این صورت تباه کردن اوقات مردم را سهل می‏پندارد و دروغ و خُلف وعده برایش آسان می‏شود. بدیهی است که در این صورت، اعتماد مردم از وی زایل می‏گردد. کسانی که وقت برایشان اهمیت ندارد، هیچ کاری را سر وقتش انجام نمی‏دهند. همیشه وقتی به کشتی می‏رسند که رفته است، وقتی نامه‏های خود را می‏نویسند که پست حرکت کرده است و ازاین‏رو، همیشه به پریشانی و اضطراب دچارند.

بنابراین، جوان برای رسیدن به پیروزی، باید با یک برنامه‏ریزی دقیق و منطقی برای استفاده بهینه از فرصت‏ها، تمام کارهای روزانه خود را انجام دهد و از بی‏برنامگی و بی‏نظمی که عامل رکود و آفت پیروزی است، به شدت بپرهیزد. گفته می‏شود موارد زیر، برخی از نتایج یک برنامه آگاهانه و منطقی است:

1. کارها با سرعت و دقت انجام می‏شود؛

2. کارهای امروز به فردا سپرده نمی‏شود؛

3. اعصاب و روان آدمی آرامش دارد و دچار اضطراب نمی‏شود؛

4. وقت انسان صرف کارهای بیهوده نمی‏شود؛

5. افکار آدمی نظم و انسجام بهتری می‏یابد و فرصت‏های تازه‏ای برای بعضی از کارهای برجامانده فراهم می‏گردد.

کار و کوشش در سنین جوانی، پیروزی و کامیابی را در آینده به ارمغان می‏آورد. بی‏گمان یکی از آفت‏های بزرگ جوانی، تنبلی و سستی است. تنبلی، بی‏حالی و بی‏حوصلگی، جوان را از درون تهی می‏کند. با مطالعه زندگی مردان بزرگ درمی‏یابیم که همگی اهل کار و کوشش بودند. حقیقت این است که بسیاری از آنها نابغه نبوده و تنها در سایه کوشش و پشتکار در برنامه‏های زندگی‏شان به چنان توفیقاتی دست یافته‏اند.

«الکساندر هامیلتون»، یکی از نوابغ دنیا می‏گوید: «مردم می‏گویند تو نابغه هستی، من از نبوغ خود خبر ندارم، فقط می‏دانم شخص زحمت‏کشی هستم».

پیشوایان دین اسلام هم کار و کوشش را عبادت خوانده و سربار اجتماع را از رحمت خدا به دور دانسته‏اند.

علامه امینی، صاحب کتاب ارزشمند الغدیر، برای تألیف این کتاب به کشورهای مختلفی سفر کرد. روزی در بازگشت از سفر هندوستان که حدود شش ماه به طول انجامید، از ایشان پرسیدند: هوای هندوستان چگونه بود؟ پس از اندکی تفکر پاسخ داد: من به دلیل اینکه همواره سرگرم مطالعه بودم، نفهمیدم هوای آنجا چگونه بود.

مرجع عالی‏قدر جهان تشیع، آیت اللّه‏ العظمی بروجردی می‏فرمود:

یک شب که درباره یکی از مسائل علم اصول فکر می‏کردم و می‏نوشتم، چنان سرگرم مطالعه و فکر و نوشتن بودم که رنج بی‏خوابی را ملتفت نشدم. یک مرتبه صدای مؤذن به گوشم رسید و متوجه شدم که هوا دارد روشن می‏شود و از آغاز تا پایان شب سرگرم کار بوده‏ام.